Commissie Groene Kerk

.....de verbinding tussen geloven en inzet voor duurzaamheid is niet overal vanzelfsprekend. Neem bijvoorbeeld het juninummer van Het Zoeklicht, een ongebonden blad op het kerkelijk erf. Daar staat een vlammend betoog in van Roy Kloet, getiteld Het Groene Geloof. Hij noemt Greta Thunberg een klimaatapostel van een radicale religie. Hoe kan het dat zij een eredoctoraat in de theologie heeft gekregen? Hij ziet in groene theologie een pleidooi voor een “heruitvinding van het christendom”. Hij meent dat velen in de “klimaatreligie” een “surrogaatgeloof om de leegte te vullen” hebben gevonden, dat “bereidwillig offert aan de groene afgod”. Volgens Kloet is de gemeente niet op aarde om duurzaamheid te promoten, maar om de Schepper te dienen boven het schepsel.

Maar wie kan in de harten kijken van wie zich inzet voor duurzaamheid? Roy Kloet lijkt dat wel te kunnen. Met wat hij daar meent te zien rekent hij af, genadeloos en dus liefdeloos. Ongelofelijk - moeten we zó met elkaar omgaan? Nee, maar ongemakkelijke vragen zijn er zeker wel. Wat doen de ontsporing van het klimaat en het verlies van biodiversiteit met ons als geloofsgemeenschap? Laten we daarover liefdevol met elkaar in gesprek gaan. En laten we bedenken dat de werken van barmhartigheid toch echt over de schepselen gaan. Dat geldt ook voor het achtste werk van barmhartigheid, door de paus voorgesteld als de ‘zorg voor ons gemeenschappelijk huis’, dat is de aarde en al wat daar leeft.

Een impressie van GroenGelovig vind je (binnenkort) op https://groengelovig.tearfund.nl/. Van het artikel van Kloet is op het internet alleen een versie te vinden waarin is gerommeld. Wil je het origineel ontvangen? Mail ons dan.

Twee jaar geleden hebben we als commissie Groene kerk een avond georganiseerd over ‘Waarom behoort duurzaamheid tot het hart van kerk en geloof?’ Was je daar bij? Dan krijg je binnenkort een uitnodiging van ons om het gesprek voort te zetten.