De blik van ds. Quik

Het moderamen vergadert 1x per maand. Dat één van hen zelfs op haar verjaardag mee vergadert, geeft aan hoe goed dit clubje als team werkt. De jarige zorgde trouwens voor taart. En het moderamen regelde een glaasje nadat alles vergader-technisch was geregeld. Zó  gezien is kerkenwerk opeens zowel nuttig als leuk!

...

De Blik van ds.Quik en ook die van jou!

Voor het eerst sinds maart 2021 ben ik op zaterdag aan het winkelen in Ede city. Hoewel het nog maar begin November is, zijn de eerste sfeer-lichtjes al opgehangen. Dat oogt mooi. Even sfeervol vond ik deze glasbak met graffiti: zo wil iedereen wel graag glas wegbrengen en weggooien!

...

Het is herfst en  bij de herfst horen paddenstoelen. Het is al weer even geleden dat ik als amateur natuurfotograaf op paddojacht ging. Ik had zo mijn favoriete stekjes waarvan ik wist dat er veel soorten te vinden waren. Het Renkums Beekdal-Midden was zo’n gebied. Ik kwam daar al jaren en toch werd ik meermalen verrast door een soort te zien die ik nog niet op de foto had. 16 december 2013 was zo’n dag. Op een liggende boom zag ik kleine luciferachtige paddenstoeltjes, slechts 5-8 mm groot. Omdat ik de soort niet kende, heb ik mijn vondst gemeld op waarnemimg.nl. Het bleek waarschijnlijk om een zeldzame soort te gaan:
Kleverige Lindebekertjes. Voor de zekerheid heb ik toen een klein stukje boomschors met een paar paddenstoeltjes naar een moderator van waaneming.nl gestuurd. Die bevestigde de zeldzame waarneming.

Onderstaand wat nadere gegevens:
Het kleverig lindebekertje werd pas in 2009 voor de eerste keer in Nederland ontdekt. En dat was toentertijd een sensatie, niet alleen omdat de soort zelfs in Europa erg zeldzaam is, maar ook omdat het qua verschijning een erg aparte soort is. De soort komt voornamelijk op linde voor, maar volgens de literatuur kan hij ook voorkomen op andere bomen, zoals populier of wilg. Het hout moet wel in het juiste stadium van vertering zijn, en omdat gevallen lindes niet overal blijven liggen, zal het kleverig lindebekertje waarschijnlijk nooit een algemene soort in Nederland worden. De waarneming in het Renkums Beekdal-Midden was destijds de vierde locatie in Nederland en ik was daar best trots op. Vanwege de zeldzaamheid wil dit met jullie delen.
Nico Leenheer
 

...

In de Emmauskerk te Dieren waar ik recent ter kerke ging als gast, zag ik een gedachtenishoekje met doopnamen en doopdatum. Het ornamentje met de duif deed mij meteen denken aan de heilige Geest die jonge mensen (en ook oudere mensen) wil bezielen. Door zo’n klein kunstwerkje word ik geraakt en put ik hoop. Lang leve de doop.  

...

Op een groene zondag preekte ik blij over de dieren. Tijdens een begrafenis vond ik een wesp in mijn blouse minder plezant.Maar wie voor een voordeur staat  met "grote geel-zwarte jongens" relativeert meteen alles. Binnenkort lezen we uit 1 Korinthe 12: "Het lichaam en de leden" (=we hebben elkaar nodig). Dat geldt ook in het dierenrijk: geen schakel kan gemist worden. Daar kunnen wij ook bij helpen.  

...

Dat collega Wouter fans heeft, weet ik al lang. Dat zijn volgelingen ver buiten Renkum-Heelsum (nml. in Spakenburg) reclame voor hem maken wist ik nog niet. Twee vakantiegangers deelden met mij deze bijzondere foto. Inderdaad: het is de moeite waard om dominee Wouter te zien en te horen! Dus: komt allen net zoals "Kortjakje" naar de kerk..

...

Over God wordt al eeuwen gepraat en gediscussieerd. Als mensen zoeken we steeds weer naar woorden die passen bij Zijn aangezicht. De Remonstrantse kerk doet dit ook. Hun campagne “Geloof begint bij jou” wordt ondersteund met bijzondere posters. Hier liep ik tegenaan tijdens een bijeenkomst van Groene kerk met Carla Dik. En dan vallen opeens twee dingen samen: ook “groen denken en doen” begint bij ons.

...

Enige tijd terug had dominee Koelewijn als thema van de preek “Vertrouwen”. Hij liet kinderen uit de kerk op het podium naar een beeldscherm kijken. Op het beeldscherm verschenen verschillende afbeeldingen. Aan de kinderen vroeg dominee Koelewijn wat zij “zagen”, wat lieten de afbeeldingen “zien”. Ik herinner mij nog een foto van een kind op de schouders van de vader. Het kind hield het hoofd van de vader niet vast, nee het hield  de armen uitgespreid. Ook herinner ik mij nog een afbeelding van en kip met kuikens. Die kuikens zochten bescherming onder de vleugels van de moederkip. Uiteindelijk waren de kinderen het er over eens dat de afbeeldingen “vertrouwen” uitbeelden. De kip met kuikens bracht mij in gedachten terug naar  een kampeervakantie op Texel. Daar had ik o.a. foto’s gemaakt van Kluten met pullen.. Ook die pullen zochten bescherming bij een ouder. Zij hadden vertrouwen dat ze goed beschermd zouden worden. Op de foto staat een pul al onder de vleugels, tel de poten maar, de anderis op weg. Ik vond het wel grappig om het jullie te laten zien.
Nico Leenheer
 

...

Bij de bloemist had ik ze al gezien: “kleine versierde pompoenen” met natuurlijk verse bloemen en besjes. Op weg naar Hoog-Heelsum reed ik bijna tegen deze grote jongen aan. Een man met hond die er ook liep zei dat ik ’s avonds moest terugkeren vanwege het lichtje. Dan werd de foto “spannender”. Maar ik houd niet van griezelen.

...

Recent bezocht ik gemeenteleden in het Schild (Wolfheze). Dit wooncomplex is ingesteld op blinden en slechtzienden. De kunst aldaar is ook uit de kunst. Zoals u kunt zien is soms een schilderij aan te raken en is het patroon met de hand te lezen. Voor mij kwam er nog kleur bij: natuurlijk kan je dat in een gesprek nog delenmet hem of haar die slechte ogen heeft. Want die mensen zijn niet doof (en niet zielig)!

...

Het kinderliedje "Herfst, herfst, wat heb je te koop" zong ik met mijn kwartet in hun kleuterjaren altijd wel in de maand oktober. Deze keer geen blik op "duizend kilo bladeren op een hoop" (=zin uit het liedje) maar wel een prachtige kiek die ik bij mij in de straat maakte. De tijd van paddenstoelen is weer aangebroken. Wie de eerste paddenstoel vindt met "witte stippen en een rode hoed" mag mij waarschuwen. Ik fotografeer nog graag het huis van kabouter Spillebeen!

...

Toen wij nog in Nagele woonden, deed ik aan weidevogelbescherming. In het voorjaar ging ik bij zo’n vijftal boeren hun landerijen en weides afspeuren op nesten van Kieviten, Scholeksters en Grutto’s. Met verrekijker probeerde ik de locatie van een nest vast te stellen. Had ik zo’n locatie een beetje in mijn hoofd, ging ik lopen naar de verwachte plaats van een nest. Wanneer het bingo was, plaatste ik voor en achter het gevonden nest een bamboestok. De boer wist dan, als hij het land ging bewerken, dat hij het nest moest ontwijken. De eieren konden uitgebroed worden en zo vonden de pullen huns weegs. De pullen van kieviten zijn “nestvlieders”, wat inhoudt dat ze het nest verlaten zodra ze uit het ei zijn. Bijzonder dus dat ik een keer een pul kon fotograferen die net uit het ei was gekropen, maar nog op het nest was. Reden voldoende om het jullie te laten zien.

De wonderlijke wereld van de schepping.

Nico Leenheer
 

...

In Winterwijk weten ze het wel: de Schepper heeft de schepping mooi gemaakt. En dus lees ik ook tussen de regels door dat we er zuinig op moeten zijn. Wat heerlijk dat we inmiddels in  Nederland met 18 miljoen mensen zijn: dat betekent dat er ook zoveel (x2) handjes zijn. Helpt u mee buiten?

...

Ook over de grens word je blij van wat je je onderweg opeens ontdekt. Een gemeentelid die in het Sauerland vertoefde deelde dit bijzondere kruis. De woorden Glaube (=geloof), Hoffnung (=hoop) en Liebe (=liefde) zijn erop de lezen. Een bijzondere combinatie want het kruis zelf spreekt ook haar eigen taal. Deze keer dus een foto met een grenzeloze boodschap.

...

De meesten van u kennen de Aalscholver. Soms in groepen laag vliegend over het water op jacht naar vis. De voorste is het eerst aan de beurt om een vis te pakken. Hij sluit daarna achteraan aan. Ik was eens, al weer even geleden, in de vogelkijkhut in de Blauwe Kamer. Ik zag daar zo’n twintigtal Aalscholvers als groep zwemmend naar één kant van de plas. (Op de foto slechts een deel te zien) Ik wist niet wat ik zag. Naderhand hoorde  ik dat ze met elkaar vissen naar één kant van de plas aan het opjagen waren. De rest is geschiedenis.
Ik wilde dit bijzondere schouwspel delen.

Nico Leenheer
 

...

In week 26 stonden deze twee bordjes te pronken in de kerk aan de Kerkstraat. Ze waren bestemd voor de musical op 1 juli van groep 8. Ik was blij verrast: school heeft hetzelfde thema als wij in de kerk vanaf september. Wat denken we “groen”! De kreet “Zo goed als nieuw” houden we erin: re-use, reduce en recycle is hip en goed (duurzaam)! 

...

In de krant las ik dat er een toename van bedwantsen is. Hoewel de naam het zou doen vermoeden is de Pyjamawants geen bedwants. Wel mooi om te zien en te fotograferen.
Nico Leenheer
 

...

Op huisbezoek keek ik naar deze versierde- en ingelijste tekst. Het eerste couplet ken ik uit mijn hoofd, het tweede net niet. Een serieuze boodschap is mooi ingekleurd en opgeleukt. Dat konden ze zonder computer in de vorige eeuw ook al! Ik neem de bemoediging ter harte en geniet van deze uitvoering.  

...

In elk ziekenhuis is “de stilteruimte” anders. Meestal ga ik er even kijken. In Ede intrigeerde mij vooral de kast met boeken. Er werd heel wat leesvoer aangeboden. En zelfs gedichten op een los A4 die je mee mag nemen. U snapt (vast) dat ik dat heb gedaan.  

...

Soms krijg je ook mooie post in je brievenbus. Een gemeentelid reikte mij deze inspirerende woorden Echt iets om meer blikken op te werpen: vandaar dat deze Maria nu bij ons op de website komt in “de blik van ...”

...

Sinds deze week staat ons vakantie-billboard voor de kerk: “Groeten uit....”. Wie deze nog nooit heeft gezien moet even de Utrechtseweg doorrijden. Toen ik langs “Pro Persona” reed zag ik ook iets moois: een billboard dat uit de kunst was met een hoog voetbal gehalte. Dat snap ik wel nu we in Duitsland mee doen en zelfs weer scoren.  Meteen borrelt er wat bij mij: kunnen wij dit ook?  

...

Voor de deur van ’t Schild (=Wolfheze) staat een prachtig bankje. Uit mijn “Spankerse tijd” weet ik dat dit door bewoners is gemaakt met of na de verbouwing. Opeens zag ik ons voor “onze kerk van de toekomst” ook creatief bezig: wie doet mee? En wat gaan we dan doen? Maar ook: wat is welkom?   

...

Dit versierde metalen dopje op een pijpje bier van Arnhemse makelij vond ik (uit de) kunst. De brug is een bekende brug, zowel voor deze regio als voor veteranen over de grens. Ik zie gras (=grazige weiden?) en ik zie hop uit de hemel groeien. En ook de ballon is mooi onderweg. Knap gedaan van de bierbrouwerij. Ik ga nu vaker kijken naar een kroonkurk.

...

Elke zondagmiddag kijk ik naar het programma “Songs of Praise”” op BBC 1. Meestal volgt men een bepaald thema, deze keer stond natuur en met dieren in het middelpunt. Zaterdagavond had ik foto’s gemaakt van de minnende houtduiven. Het  lied werd gezongen en leek mij passend, ik heb de tekst niet vertaald, omdat de strekking wel duidelijk is. (Zie ook de andere foto)
Nico Leenheer

...

All Things Bright and Beautiful

1 Each little flower that opens,                              
each little bird that sings, 
God made their glowing colors, 
and made their tiny wings. 


Refrain:
All things bright and beautiful, 
all creatures great and small, 
all things wise and wonderful: 
the Lord God made them all.

4. God gave us eyes to see them, 
and lips that we might tell 
how great is God Almighty, 
who has made all things well.

Refrain:

Text: Cecil Frances Alexander
...

“Daar waar liefde woont gebiedt de Heer Zijn zegen” las ik op een gebroken bordje ergens op het aanrecht. Zo’n Bijbelse spreuk te midden van alledaagse dingen deed bij mij een snaar trillen: fijn dat niet alles wat kapot is meteen wordt weggegooid. Ook dat is liefde.....

In de Betuwe trouwde in juni de dochter van een collega-vriendin. Omdat de zomer niet aandiende, leefde ik enorm met de bruid en haar moeder mee. Er werd getrouwd en goed feest gevierd. En via de regenboog was God er opeens zonder woorden bij. Dit bijzondere (toegezonden)  kiekje moest ik dus wel met u delen.

Een prachtig schilderij van Henk Helmantel (1945). Ik bezocht onlangs zijn museum in Westeremden. De titel van dit schilderij zal u niet verrassen: "Nieuw leven". Symbolisch voor de Pasen, maar iedere dag toepasbaar. 
Edo van Leersum

Prediker zegt het al: “Alles heeft z’n tijd”. Hij filosofeerde hierover in de 3^e eeuw voor Christus en deelt wijze dingen. Ik herkende ze in het bordje “Neem de tijd” dat in deze blik de hoofdrol heeft. Inderdaad: wil je alles zien en meemaken dan is onthaasten (ook t.a.v telefoon) een heilzaam idee. Wie zet de eerste stap? Doet u mee?

Je hebt psalmen in soorten en maten. Alle menselijke emoties vind je er in terug. Na een rouwdienst trof mij de tekst uit psalm 107: “Houdt de lofzang gaande”.  Ja, ondanks een traan mag je blijven loven. Want vele zegeningen zij ons geschonken, ook via de mens die nu eeuwige vrede heeft.  

Frank Boeijen zong het al: “Denk niet wit, denk niet zwart, maar in de kleur van je hart!” Dankzij de expositie “Kerken & Slavernij” is mijn “mind” ook wer opgefrist. Deze keer dus een serieuze blik vanwege een serieus item: Jezus zei het anders, ik citeer: “Oordeelt niet opdat gij niet geoordeeld wordt” (Mattheus 7 vers 1). Inderdaad: lang leve elk schepsel, toen en nu.

Recent was ik in Utrecht bij het “hoofdkantoor” van de P.K.N. Voor iedereen in de wijngaard willen de kantoormedewerkers dienstbaar zijn.Ja kan dus niet alleen   bellen, maar ook “Utrecht”! Aan die opdracht worden ze steeds herinnerd via een prachtig kunstwerk met vele kerken. Ik heb onze kerk(en) er nog tussen nog  gezocht.......

Op de radio en TV hoor je het woord “biodiversiteit” vaak vallen, zelfs in praatprogramma’s. “De slakkenplaag is aan ons mensen te danken, omdat onze ecologische voetprint te groot is” hoorde ik een jonge bioloog zeggen. Dat betekent ook dat we als mens voor “de plus” kunnen zorgen. ik roep u op om te zaaien, te maaien en verstandig te oogsten. Er is keuze genoeg ontdekte ik recent in een mooie winkel in Renkum: succes!

April en mei brengt veel “Oranje boven”. In de buurt van de voormalig Hervormde kerk zèlfs op een bijzondere manier! Het maakte van de parkeerplaats opeens een sjieke bedoeling. Een creatieve winkelier was hier debet aan: mooi!

Op rommelmarkten vind je niet alleen rommel. Soms wordt je oog opeens getrokken naar wijsheden die je laten glimlachen. “Loesje” is daar goed in. “Visje” ook: kijk maar op het billboard aan de Utrechtseweg. We hebben weer een nieuwe (paas) variant voor op opgehangen. Voor de timmerman Cornelis was deze klus een eitje!

Vandaag (2e Paasdag) onze eerste fietsdag op weg naar Praag. In de diensten vooraf aan Pasen en op eerste Paasdag stond Petrus centraal. Bijzonder om dan dit straatnaambord te lezen in het Duitse plaatsje Hervest. 
Ingezonden door Edo van Leersum

Op een zonnige dag snuffelde ik door de buurt. En ik keek op deze lentedag mijn ogen uit. Ik zag gele narcissen, paarse hondsdraf, speenkruid dat glom en heel veel ontluikend groen. Dat is opeens een wandeling met volop genieten. Genieten kon ook op de snuffelmarkt: Er was zon, hagel en spetters. Maar er was vooral eensgezindheid voor de eerste verkoopronde.

Omdat mijn jongste zoon al groot en volwassen is, is het lang geleden dat ik een Palmpasenstok maakte of zag. Gelukkig hielpen de juffen op school mij om “sweet memories” te krijgen. Ons verhaal in groep 1/2 mocht juist over Palmpasen en de Palmpasenstok gaan. Er stonden er al veel klaar in een lege klas. Wist u dat deze stok een verhaal verteld zonder woorden? En weet u ook waarom er geen paashaas bovenop staat maar een broodhaantje? Volgens één van de kinderen omdat een paashaas smelt!  

Glas-in-lood kan je betoveren. Dat weet iedereen. Bij ons bezoek als pastores in de Pr. Beatrixschool voor schoolcatechese in één van de klassen keken wij vanzelf weer naar boven: Jezus was omringd door kinderen. Dat inspirerende beeld laat ons niet los. Het wijst ons ook de weg: als onze kinderen een beetje druk zijn in de kerkdienst, is het goed hieraan (terug) te denken. 

Pasen heeft met “opstaan” te maken. Binnen de kerkelijke wereld weten we dat al enige tijd. Deze week zag ik dat dit “opstaan” ook buiten de kerk werd gedeeld: een mooi combi was de banier “Vrolijk Pasen”  met het verkeersbord “wandelstraat”. Waren de Emnausgangers ook niet aan de wandel toen het grote nieuws van Pasen hen bereikte?

Ik keek zaterdagmiddag omhoog en zag opeens een harde werker (m/v): er werden verschillende "eigen huizen" geïnstalleerd voor de vleermuis.Een enthousiaste buurman vroeg of je "gelovig" moest zijn voor zo'n kastje van de kerk. Natuurlijk niet: wel een mens met groen hart!

In deze Veertigdagentijd word ik geraakt door dit simpele stilleven dat me tijdens de leeskring aan huis opviel. Geen vlam: dat kan met Pasen. Geen groen: dat past bij Pasen. Geen extra’s: dat is welkom met Pasen. Ik geniet van de eenvoud en probeer ook in “het geringe” de rijkdom te zien. Onze Duitse buren zeggen dat heel mooi: “In der Beschränkung zeigt sich erst der Meister” (=in de beperking toont zich de meester!)

De kerk moet meer naar buiten met haar boodschap. Dat lees en hoor ik vaak. De landelijke kerk doet dit al. Ik was in Zutphen in “de Hanzehof”, een theater waar Bastiaan Ragas zijn zoektocht als zinzoeker deelde: eigentijdse muziek, persoonlijke gedachten en Bijbelse figuren passeerden in een prachtige mix de revue. En voor elke bezoeker was er na afloop een drankje en het boekje “Vaste Grond” (uitgave: PKN Petrus). Zo kon je met een herinnering en iets tastbaars naar huis. Dat vond ik een goed idee.

Op het parkeerterrein “de Bleek” is het elektriciteitshuisje mooi veranderd. Ik zag verschillende dames opeens de was doen. een prachtige knipoog naar de naam van de plek waar auto’s nu buiten de stad gratis mogen parkeren. Kunst is dus overal. 

Voor de eerste keer sinds weken lukte het mijn vrije dag weg te gaan. Met een vriendin ging ik naar Doesburg om daar in het Lalique Museum de tentoonstelling van Mucha en zijn vrienden te bekijken. We doken samen in de “Art Nouveau” (begin 20^ste eeuw) dat ik vooral ken als Jugendstil. Deze Tsjechische kunstenaar zocht zijn inspiratie bij een gebed dat ik ook goed ken namelijk “Het onze Vader”: wat een mooi toeval. Zijn hand schilderde / tekende een prachtig “Amen”!

Regelmatig is er een weeksluiting in “Het beekdal”. Recent mocht ik daar de voorganger zijn. Mijn thema was “Kijken met je hart” (dus: zonder te oordelen). Terwijl ik afdeling Zonnebloem verliet zag ik een mooi “lijstje” met tekst.  De preek hing dus ook aan de muur: verrassing.

In de wijk kom je mooie dingen tegen: momenteel verwonder ik me vooral over alle krokussen die vroeg hun gezichtjes laten zien. En ik verwonderde me over een knipoog die ik ontving: via een versierde auto. ik was verrast door dit oogje op mij. En dan moet “zondag oculi” (=ogenzondag / 3 maart 2024) nog komen.

De krant staat vol met verhalen over oorlog en geweld. Het lijkt wel of de vredesduif is verdwenen. Gelukkig zag ik haar op de Groeneweg. Het maakte me blij dat er nog mensen zijn die het woord “Sjaloom” kennen en koesteren. Ik bid voor vrede, elke dag: doe u mee?

Elk dorp verandert. Mensen komen en gaan door verhuizen. Bomen hebben niet het eeuwige leven. En ook huizen en scholen verdwijnen. Na een huisbezoek keek ik opeens in het gebinte van een oude school met katholieke wortels. Fijn dat de kerk wel blijft staan: Maria van Renkum kan nog gewoon bezocht worden. Dat verandert niet. Net als God.........

Een vrij weekend maakt dat ik opeens in Zwolle was. Toen ik het museum “de Fundatie” uitliep liep ik tegen blauwe letters op. Dit pallet aan letters op de muur deed me aan twee gezegdes denken: “Gekken en dwazen schrijven op muren en glazen” en ”Wie schrijft die blijft”. Deze laatste opmerking is flink positiever van aard en past ook bij de positieve toon van het gedicht op de muur: lees het!

Deze gelukzalige en vrolijke blik wil ik u niet onthouden. Als oudgediende was mijn collega een sleutel van de Spreng/de kerk beloofd. Als nieuweling had ik er meteen een! Nu hij ook: dat maakt van hem opeens een “Petrus”. Laat die apostel nu in de 40dagentijd de hoofdrol (naast jezus) spelen! Wie de sleutel van zijn/haar hart gebruikt kan elke zondag zich opladen.

Twee dingen raakten mij terwijl ik rondkeek in een groene winkel. Het oude schilderij is niet oud want de dame bekijkt een mobiele telefoon! En: de (paas)hazen zijn weer favoriet. Dat laatste snap ik meteen. Nu we bijna de Veertigdagentijd in duiken denkt de commercie al aan Pasen: Opvallend!
 

In huize “Steen voor steen” mocht ik met commissie “Groene kerk” vergaderen. Dozen vol met items voor de komende snuffelmarkten staan al klaar. Heelsum op de heuvel helpt bij “circulair leven”. In deze kringloop winkel stonden ook twee banken die ik herkende: een stukje kerk in de verkoop, misschien? Ik hoop dat beide banken een goed thuis vinden. Zitgeld hoeft dan niet (meer) betaald te worden.  

In mijn tweede gemeente – aan de andere kant van de Veluwezoom – had ik een collega die allergisch was voor tegeltjeswijsheden. Met zijn emeritaat kreeg hij er vele aangereikt. Zo werkt dat soms (tegen je). Aan hem moest ik denken toen ik tegen deze deur met boodschap aanliep. Daar erger ik me juist niet aan: “verwondering” is volgens mij de basis om de schepping (en alle schepselen) met Gods’ ogen te bezien! Als we dat allemaal zouden oppakken gebeurt er zelfs meer dan de groei van het aantal honderd jarigen. De wereld wordt dan vast een stukje “liever”. 

Tussen “Kerst” en “Oud en Nieuw” deed ik opnieuw boodschappen in Oosterbeek. Een beetje wandelen door de winkelstraat was goed tegen de  kerstkilo’s. Veel mensen deden hetzelfde. Ik kwam ook nog een verdwaald schepsel tegen. Wat een koe bij de oogzorgcentrum doet, weet ik niet. Mijn blik bleef er wel even hangen.

Gospelkoor “Yes” was aanwezig in de kerk aan de Kerkstraat met Kerstnacht. Ze zongen over het kerstkind en waren als een soort groene kerstengelen in ons midden. Met mijn kiekje ving ik Lukas 2 (=wat ik zelf las) én hun gezongen variant: twee vliegen in een klap. Of te wel: de kerstboodschap kan je niet vaak genoeg zien en horen.

Het kerstconcert van het jongerenkoor Dieren (waar mijn oudste zoon en zijn vriendin) in meezingen was in een Katholieke kerk. Natuurlijk kijk je dan meteen rond of “de stal” er is. Een prachtige opstelling stond volop zichtbaar voorin klaar, naast de liturgische tafel. En natuurlijk ontbrak op zaterdag 16/12 Jezus nog in de kribbe: Die arriveert met Kerst(nacht) zoals de traditie voorschrijft. Dat is echt verlangen naar het Kerstkind!

In Bennekom zijn genoeg winkels. Bij één van hen trof ik deze etalage. Een vlag met tekst helpt kinderen om een populair liedje te oefenen: “Sinterklaas kapoentje” (etc.). De slot zin is ook mooi: “Dank u, Sinterklaasje”. Dat heb ik afgelopen weekend ook luidkeels gezongen: mijn laarsje was gevuld. Ik was in “Buitenlust” gelukkig niet de enige

In deze regio met z’n vele bomen is de herfst altijd een bijzonder seizoen. Het laantje naar Doorwerth kleurt soms goud! Daar geniet ik van. Maar ook word ik stil van een trap van paddenstoelen. Wat is de natuur toch mooi. Ik snap waarom “de Klimaatmars” (= zondag 12 november 2023) wordt georganiseerd!  

In grote steden ontdek je ook pareltjes: soms waren dat versierde deuren, soms waren het hoge bomen in herfsttooi, soms waren dat architectonische hoogstandjes. En soms zit het in kleinere verrassingen. Wie het elektriciteitskastje heeft beschilderd weet ik niet maar het was een “eyecatcher”. In ieder geval een liefhebber van verf en heilige gebouwen.

Bijna alle kerken waren open in Hamburg op door-de-weekse-dagen. Het mooiste element vond ik het spontaan gemaakte vredeskruis (met stenen op de grond). Het lag vlak bij een banner met het vredesgebed van Franciscus (= Heer, maak ons werktuigen van uw vrede....”) Groot en klein luchtte zijn hart en plaatste een waxinelichtje: modern en toch gekoppeld aan de traditie van licht en gebed. Dat raakt mij!

Ik verbaasde me tijdens mijn vakantie over de grens. Ik zag al volop adventskalenders in allerlei soorten en maten (= met en zonder cadeaus). Ook de kerstbomen waren al present: als  grote “neppers” met gekleurde ballen in de winkel ter versiering en echte mini sparretjes bij deuren in sommige winkelstraatjes. Dat was even schakelen omdat ik nog uitkijk naar Sint. Gelukkig herken ik alle kerstfiguren nog wel: deze koningen  heb ik gegroet.

In mijn vakantie heb ik genoten van de voor mij nog onbekende omgeving. De stad Hamburg biedt veel: binnen (= musea / winkels) en buiten (= stad met pakhuizen / architectuur) ontdek je de geschiedenis van mensen door de eeuwen heen. Mijn Duits heb ik weer opgepoetst: bij echte Duitsers en bij deze engelen.

Het aangezicht van “buiten” verandert: de bomen laten blaadjes vallen en er komen weer vele herfstkleuren.Die zag ik ook al aan “de deur” verschijnen. Daar geniet ik van. Je zou bijna vergeten aan te bellen/kloppen.

Een eensgezind trio wist in onze winterkerk meteen wat ze na het zingen, bidden en luisteren wilden doen! Ze gaven kleur aan een maagdelijk wit papier. Hartjes lukte nog niet. Dus: eigen creativiteit in plaats van dominees input. Daar geniet ik van.  

Kunst zie je aan de muur in musea maar ook daarbuiten. Dat merkte ik in “big city” Rotterdam bij de Markthal. De architect bracht wonen en (ver)kopen samen. Ik sponsorde deze keer de winkeliers niet want ik keek vooral naar boven. Soms ziet het er daar kleurrijk uit: uit de kunst!  

In Bennekom bezocht ik een gemeentelid die daar revalideert na een opname in het ziekenhuis. Ik belandde achter een creatieve tafel en praatte terwijl de anderen met naald en draad bezig waren. Met de schaar kon ik nog wel behulpzaam zijn: ik maakte vleugels en een mondje voor meneer de uil! Het eindresultaat mag er wezen: een echte wijze vogel voor op de deur van de gemeenschapsruimte. Dat geeft vast “grote” ogen tijdens het bezoekuur.  

Sinds 7 oktober is het vlaggen lastiger. Als je de vlag van Israël ophangt ben je dan tegen de Palestijnen (of anders om)? Een oplossing is dan de Vredesvlag. De vlaggencentrale in Dokkum maakt weer veel nieuwe exemplaren omdat de vraag hoog is! Natuurlijk is deze alternatieve regenboogvlag ook nog een optie, een vlag die beklemtoont dat elk mens telt. Ik zag haar flink wapperen in Bennekom. Dat raakte me.

Ter kerke gaan bij mijn collega vind ik fijn. Er is veel te horen maar ook te zien. Dat laatste deel ik even met u als bezoeker van de website: Ik geniet van broers die elkaar omarmen tijdens het kinderpraatje. Het ging over “schipbreuk” maar ik dwaalde af door broederliefde: mooi!

In de maand Augustus werd mij een paar keer gevraagd of de kerk ging verbouwen. Men had een hoogwerker en stalen buizen op het parkeerterrein aan de Utrechtseweg gezien. Ik moest (nog) een “nee” verkopen. De steiger werd gebruikt voor de torenspits (die nu is verdwenen). De hoogwerker was voor het noodzakelijk ontmantelen van een (kwetsbare) oude boom. Ik reed er bijna tegenop toen ik na een vergadering ’s avonds naar huis ging. Gelukkig had ik goede koplampen.

Hollebolle Gijs roept in de Efteling om rommel en oud papier. Dat ruimt lekker snel op. Met het kerkelijk archief wordt een andere weg bewandeld: 8 ogen kijken, controleren en selecteren. Ik heb respect voor wat dit kwartet in hun vrije tijd doet. Daarom een ode richting deze  vier vrijwilligers: Dank je wel, merci en vielen Dank!  

Doordat ik gastpredikant was, was ik opeens dichtbij de zee, een dorp met het breedste strand van Nederland. ’s Avonds kleurde de zon prachtig roze, rood-oranje. Wat ik nog mooier vond was de raket ijs-actie: afval sparen, afgeven en dan een beloning! Volgens mij is dat voor elke generatie een koud kunstje (waar de natuur warm van wordt)!  

Geen rattenvanger van Hamelen maar een echte doedelzakspeler die iedereen op 16/9 in de juiste stemming bracht (naar het monument). Een mooie stoet volgde. Ik herken een paar gezichten: u ook? Het is goed dat we hen die voor onze vrijheid steden niet vergeten. Daarom vlag ik ook graag met u. 

De foto heeft Vereniging Oranjedag Heelsum gemaakt

.

De gemeente Renkum viert dit jaar feest. En bij dit feest hoort ook het kijken naar gemeentegrenzen. In de loop der jaren is er veel gebeurd, o.a bij mij in de straat. Vroeger hoorde de koninginneklaan bij Doorwerth. Dat wist u vast. Voor wie het niet (meer) wist zijn nu overal oude grenzen getrokken: mooi geel is niet lelijk!

.

In het open monumenten weekend wordt in heel Nederland aandacht gevraagd voor prachtige panden: deze keer 2x een stop aan de Koninginnelaan.  De blik is gezet op ’t kerkje op de heuvel en op “Buitenlust”. Het bord bij ’t hek spreekt over verkoop aan een particulier in 2021. U weet natuurlijk wel wie. Ook stond er subtiel genoteerd: “Dit pand is niet te bezichtigen”. Gelukkig maar want we zijn binnen nog niet op orde/klaar.

.

Ondanks de zomerse temperaturen zag ik toch een roze wolk. Naast de kerk landde eind augustus een ooievaar.Dat zorgde voor dankbare ouders en een blije grote zus. Gelukkig kwam baby Anne in het goede nest. Ik was nog even bang dat de kerktoren bestaande uit misbaksels (en sinds kort zonder hoogste punt) gebruikt zou worden voor een landing. Mijn wijze les: denk meer aan de Bijbelse woorden. Dus ik herhaal voor u en voor mij:  “vreest niet”

.

De eerste zondag van September was ik te gast in een bijzonder Gods’ huis: “een plaatje” met veel aandacht voor het Woord/woord! Misschien kan de commissie inrichting (=van de kerk van de toekomst) daar ook nog eens over nadenken: hoe vul ik mijn muren? Dat kan met kleur, met Kunst maar ook met citaten!  Ik wens ze veel succes.

.

De uitverkoop is volop gaande. Winkeliers willen het zomerse goed graag kwijt. Dat zag ik begin September ook in Renkum. Meestal staan er dan dames(pas)poppen volop in het zicht. Nu ontmoette ik heel veel collega’s van Adam! Ze stonden er niet aanstootgevend bij. Dat is trouwens bij sommige Eva’s in de etalage anders: soms is er een “a change of mind” nodig!

.

In Brielle beklom ik met vrienden de kerktoren. Het uitzicht was ondanks de bewolking mooi. Voordat ik de vele traptreden sportief ging scoren zag ik deze twee bordjes.  Ik was het meeste geraakt door het advies van de luisterlijn. De combi van beide bordjes op de pilaar vond ik wel verrassend. De burgerlijke gemeente strooide met feiten. De kerkelijke gemeente deelde haar hart!  

.

.

.

Een tussenstop op weg naar Bergen (=Noorwegen) bracht ons in Hamar. In het ijspaleis (=”Vikingskipet”) waar Hollandse boys ooit records neerzetten, keken wij binnen rond. Het was er koud, maar tevens warm omdat herinneringen aan de Olympische Spelen meteen boven kwamen borrelen. Ook tegen een superschaats konden we maar één ding zeggen: ongelofelijk.

.

.

.

In Noorwegen zijn ze slim: ze maken van iets nuttigs meteen iets moois. Op vele plekken zag ik dat de putdeksels kunstwerkjes waren (geworden). Dat vind ik nu slim bedacht. In Furnes zag ik deze variant met stadsgezicht. Twee keer een blik waardig: daar en hier. Ook dat is slim! 

.

.

.

Kerken blijven op vakantie ook mijn aandacht trekken. Ik ga ze graag van binnen bewonderen. Tijdens één van deze bezoekjes werd ik blij: oud (=kanseltrap) werd aangevuld door nieuw (=papieren vlinders)! Een leuke levendige touch dankzij de plaatselijke kinderen: gaaf.

.

.

.

Een dagje Amsterdam liet mij ook langs het Holocaust monument gaan. Eén oogopslag maakte mij stil: veel jonge mensen kregen immers géén toekomst. Ik denk dat u bij “deze blik” ook even stil wordt!

.

.

.

In Amsterdam is veel te zien en te beleven. Daar kwam ik recent weer achter. Een concert in de Arena is een belevenis. Maar ook als je rondwandelt in het centrum valt je het één en ander op. Eigenlijk is de hoofdstad helemaal niet zo “heidens”: kijk maar naar het straatnaambordje!

.

.

.

Wie zelf bijna jarig is, ziet meteen wanneer andere bewoners verjaren. In de Kastanjelaan kon de buurt er niet omheen: een vrolijke “Abraham” stond in de voortuin. Deze (variant) is zeker 50 jaar jong te noemen, toch?

.

.

.

Al eerder kwam de ladder “de blik” binnenvallen. Nu een kijkje vanuit Schotland op de Jacobsladder! Wie het bijelboek Genesis kent, weet precies “wat” en “hoe”. En anders is het nog na te lezen. De ladder startte (in mijn geval) op een heuvel en ging van hoog naar laag: “afdalen” moet je letterlijk en figuurlijk leren.

.

.

.

Dankzij een schots uitje komt de blik nu uit Edinburgh. Daar was een “Pride-Parade”: een (op)tocht met veel “regenboog-kleding”. Ook de kerken lieten zien wat belangrijk is: God houdt van alle mensen (wie je ook bent of wil zijn)! Dat vond ik een mooi getuigenis midden in de stad en nu graag met u deel.

.

.

.

Op het Europaplein liep ik tijdens de voorbereiding van de startzondag tegen heleboel mensen aan. Ze vertelden via een fotoreeks iets van hun ervaringen. Het zette mij meteen aan het denken: wie kan de cirkel van geweld doorbreken? Ik denk: “Wij” (met z’n allen!)

.

.

.

Een paar weken na Pinksteren zag ik deze auto. Het was een klein model met een bijzondere nummerplaat. Ik moest meteen erg glimlachen: “tongen als van vuur” (=Handelingen 2) en “Vonkje”. Dat past wel bij elkaar. Is de rijder een christen of zit het anders? Ik weet het niet, maar het blijft een mooi “gezicht”(=auto)

.

.

.

Je hebt heilige huisjes en (sinds kort bij mij om de hoek) ook boekenhuisjes. Het is leuk om te zien wat mensen in dit mini-bibliotheek zetten. In dit huisje stond  iets voor jong en voor oud: goed idee. Wie een boek leest, gaat op reis. En: wie gaat reizen neemt een boek mee. Want van boeken heb je nooit genoeg!  

.

.

.

Deze week kreeg ik een bekende Psalm (die al veel mensen heeft gedragen) op een andere manier onder ogen.De foto toont u wat ik recent dus op huisbezoek zag. Verschillende woorden uit de psalm hebben een eigen kleur gekregen die samenvalt met een kraal uit de armband. Zo kan je opeens “overal” de inspirerende woorden van (koning) David nazeggen en “voelen. Ik vind het een vondst van Stichting “Open Doors” die bij de verkoop van deze armband meteen sponsorgeld binnenkrijgt. Toch even googelen.

.

.

.

In Spankeren en Brummen hadden we een bad. Daarvan genoot ik als moeder van vanwege onze kleine kindere en heel soms ook zelf. In Heelsum heb ik het blauwe bad van Rehoboth nog 1x geprobeerd. Bij onze verhuizing naar “nummer 20” was dit plezier voorbij. Nu kan ik het buiten proberen: wie weet?  

.

.

.

Dankzij de snuffelmarkt staat er een extra bordje op een bijzonder kruispunt. Normaal wordt er alleen de weg gewezen naar de speelboerderij (=leven) en naar de begraafplaats (=dood). Gelukkig bood de markt een rustige aanblik: er werd niet op “leven en dood” gekocht of verkocht. Dat is soms wel eens anders!

.

.

.

Dankzij de snuffelmarkt staat er een extra bordje op een bijzonder kruispunt. Normaal wordt er alleen de weg gewezen naar de speelboerderij (=leven) en naar de begraafplaats (=dood). Gelukkig bood de markt een rustige aanblik: er werd niet op “leven en dood” gekocht of verkocht. Dat is soms wel eens anders!

.

.

.

Dankzij mijn oudste zoon heb ik oog gekregen voor de boer, boerderij en “zaaien, maaien en oogsten”. En daarvoor hoef ik niet eens ver van huis. Achter ’t Kerkje op de heuvel ligt een mooi stukje land met prachtige rijtjes. Wie daar “live” gaat kijken ziet te zijner tijd wat er groeit en bloeit. Ik heb mijn loopje gevonden.

.

.

.

In de kerk aan de Kerkstraat  lees en preek ik zondag 4 juni over de weduwe en profeet Elia uit 1 Koningen 17:“Het kan niet op” zingen de kinderen. Via het poppenspel van Mies en Max horen we over delen. Dat raakt me nu opeens nog meer als ik met eigen ogen in Overweide zie wat er klaar staat voor hen die niets hebben. Wat mooi dat we deze zondag nèt een extra inzameling hebben voor de Voedselbank met shampoo artikelen: toeval? 

.

.

.

Tijdens onze wandelingen door het Renkumse buitengebied kwamen wij weer heel veel paardenbloemen tegen.Dat doet ons meteen denken aan het Pinksterverhaal. Jarengeleden werd dit verhaal eens gebruikt voor de kinderen. De paardenbloem verandert in een pluizenbol. Als je ertegenaan blaast dan verspreiden zich de pluisjes.Net als de Geest van God nà Pinksteren doet in de verspreiding van de Hoop die wij mogen hebben.

Met dank aan Tineke Borger

.

.

.

Een mooie boodschap trof ik aan toen ik de deuren voor (het kerkbezoek van) groep 7 en groep 8 van de Beatrixschool ging openen. Dat was een leuke verrassing. Bij deze bedank ik de maker (m/v): wie zou dat nu zijn?Tik me maar (op zondag) op mijn schouder........

.

.

.

De kramen op de Lentebazar lieten huisvlijt zien. Polsbandjes werden gemaakt en er waren ook (gehaakte) engeltjes te koop. Creatieve dames en kinderen wonen er in mijn gemeente. Zelf vroeg ik me nog af wie de witte doopjurk had gemaakt die naast Overweide in het kledingrek hing. Dat hoor ik nog graag. De laatste dopeling was vast een jongen, gezien de blauwe strik!  

.

.

.

Op de curiosa-kraam zie je van alles. Het ene item is nog mooier dan het andere. Mijn oog zag opeens een groepje witte figuren die bij een kerststal horen. Ja, in Renkum was op de Lentebazar Jezus te koop. Dat is nog eens bijzonder mooi nieuws.

.

.

.

De kerk aan de Kerkstraat is niet meer nieuw voor mij. Toch werd ik 13 mei verrast! Ik zag opeens het bordje “kassa” hangen. Was dat voor de Lentemarkt of hing het er misschien al langer? De baas van de boeken memoreerde dat dit bordje oude papieren had en altijd op een Bazar werd opgehangen.  Natuurlijk: soms draait het om geld, maar gelukkig niet altijd.  Gods’ Woord is “om niet”,  het Evangelie stipt ook  zoiets als “pro deo” aan. Vele helpers op de markt kenden dit principe ook: hulptroepen, bedankt.

.

.

.

In de oude toren van de (Betuwse) St. Annekerk  kwam ik onderweg naar de consistorie de vlag tegen. De driekleur lag sinds 5 mei op een dressoir te drogen. Soms loop je tegen de lamp en soms tegen iets anders (moois).Ik was in ieder geval verrast als gastpredikant.  Natuurlijk vond ik het wel slim aangepakt van de kosteres!

.

.

.

Gedenken

Op 4 mei was er in de RK-kerk (O.L. Vrouwe ten Hemelopneming) en op het Europaplein een moment van gedenken. Een Stille tocht bracht ons van de ene plek naar de andere plek. Halverwege de Achterdorpstraat stopten we bij de "Stolperstein" voor Betje en Esther Cohen. Beide Joodse zussen woonden daar net voor de oorlog en moesten in de oorlog vluchten. Toen ze nergens meer konden schuilen liepen ze samen de Rijn in. Hun dramatische verhaal is een levensverhaal waar je stil van wordt. Daarom is het goed steeds 't verleden serieus te nemen en herinneringen op te halen.  Zó blijven we onthouden dat vrijheid nooit vanzelfsprekend is. En sinds november 2022 getuigen ook twee stenen zonder woorden.

.

.

.

Voor rouwbezoek en voor een zondagse eredienst was ik opeens 2x binnen een week in Eck en Wiel. Dit Betuwse dorp liet weer veel bloesem zien. Het kiekje getuigt ervan in de verte. Wat ik onthouden heb van toen (1994-1998) is dat elk seizoen zichtbaar werd. Dat is aan de Veluwezoom echt minder. Daar valt vooral de lente en de herfst op!    Ik genoot dus opeens even van “de goede oude tijd!” Dat krijg je als je grijze haren hebt.

.

.

.

Koning Willem Alexander zet zich al 10 jaar in als (landelijk) “verbinder”. De gemeente Renkum viert haar 100 jarig bestaan en schuift ook het woord “verbinden” naar voren. Wat vind ik het mooi dat zowel koning als burgermoeder de traditie van de (wereldwijde) kerk met “boeien en binden” navolgt. Daar eet ik graag een gebakje op.

.

.

Wie goed kijkt ziet dat op “nummer 20” 2x reclame wordt gemaakt voor de Lentebazar. Zo’n evenement mag niemand missen, dus: “Komt allen”! Maar ook: “Kijk en koop”! Op z’n Engels: “Save the date” (12/13 mei)

.

.

Uw fotograaf trof in Renkum een verraste, dankbare en blije onderdaan met lintje. Harm Wezel heeft er sinds vandaag voorgoed een extra lachrimpel bij! Wij feliciteren allen die onder valse voorwendselen richting gemeentehuis zijn ontvoerd. Overal werd het glas geheven en klonk het “3x hoera”.

.

.

Drie van de 3000 lintjes vielen in Heelsum. Omdat het de koning had behaagd was er 26/4 in de namiddag een receptie voor Jannie en Bert Keukenkamp. Met dit gedecoreerde paar werd geproost. En weer was het goed toeven in 't kerkje op de heuvel.

.

.

Wie op zondag deze Hummer aan de Utrechtseweg ziet staan, denkt meteen dat de kerk een bijzondere kerktaxi heeft geregeld. Het zou wat zijn als we onze (minder mobiele) kerkganger(s) in stijl thuis zouden ophalen. Misschien moeten we eerst proefdraaien of het bevalt, voordat we tot de aanschaf overgaan.

.

.

Tijdens de stiltewandeling (8-4-2023) deden we ook “de Jozeph” aan. Natuurlijk dachten we aan de gebeurtenissen van Pasen.Via het interieur had ik een eureka moment: het evangelie (=zie: kruis) vraagt om verkondiging (zie:  bakfiets). Zou ik niet net zoals Paulus meer “on the road” moeten zijn? Dan wil ik wel nog een “opgepimpte” variant met wielen. Misschien kan ik hier nog eens met Jeroen en Lianne over sparren.

.

.

Op Witte Donderdag speelt de kleur wit de hoofdrol. Dat is ook te zien via de schikking. Zonder woorden weten we meteen dat deze bijzondere dag "goed", "vreugdevol" en "heilig" is.
Inderdaad: "De tafel van samen" is heel rijk dankzij onze lieve Heer.

.

.

Delft heeft haar Vermeer en pronkt met hem. Gelukkig heeft Heelsum ook “”oude meesters”! Nu de lente weer is gearriveerd heeft het schilderij naast ’t Kerkje op de heuvel weer een update gekregen. Wat fijn dat “onze” schilder in zijn tijd ook oog had voor de seizoenen! Bovendien zijn kerk en kasteel in een oogopslag te zien. Dat kan alleen op deze manier.

.

Een wandeling met een gemeentelid zorgde niet ver van huis voor dit kiekje. Met de lente voor de deur beleef ik opeens toch de mix van “oud” en “nieuw”. De bloesem toont ons nieuw leven en toekomst. De zwarte wagen verwijst terug in de tijd. Normaal heb ik dit gevoel vooral 31 december.  

.

Al jaren ben ik op Palmzondag in Naarden Vesting om de “Matthäus Passion” bij te wonen. De zingende evangelist nam me helemaal mee in het grote verhaal van Jezus. Ik bewonder opeens Bach nog meer dan vorige jaren.  De grote Kerk met de beschilderde plafonds trekt ook de aandacht van het oog. Deze keer viel mij via een gouden zangbord het woord “catechismus” op. De traditie om dit leerstuk elke zondag te behandelen is in onze kerk verdwenen. Misschien toch iets om over na te denken.

.

Bible Basics laat ons in de Veertigdagentijd nadenken over "Wie", "Wat" en "Waar". Vandaag voeg ik spontaan "Waarheen" toe: "Waarheen leidt de weg die wij moeten gaan?" Voor sommigen is gewoon het pad in Renkum-Heelsum. Andere van ons zetten juist voetstappen elders op de wereld.
Mooi dat onze lieve Heer zich overal laat vinden!

.

Op een gewone “door-de-weekse-dag” bracht een wandeldate mij in het bos. Ik werd opeens verrast door kleine puntmuts mannetjes.  Gelukkig wist mijn collega – omdat hij wel eens opa speelt – dat hier kabouters resideren!Wist u dat zij ook de was ophangen? De foto is het bewijs: ik zie, ik zie ...

.

Met alle commissies “Groene kerk” (of “Groen leven”) dachten we na over ons programma in zomer en najaar.We willen graag elkaar inspireren en halen zelf inspiratie uit alledaagse dingen, maar ook recent verschenen boeken.Met deze blik snapt u wel wat ons bezig houdt:  wanneer is geld goed en wanneer niet meer? Onze uitnodiging volgt later in de tijd.Had u trouwens al ontdekt dat op onze kerkelijke website  een “groene” pagina is gekomen: daar staat ook alle info over “groene kerk”!

.

Wie de zondagse bezoekjes aan de kerk aan de Kerkstraat mist, moet nu zeker even om dit Gods’ huis heen lopen. In de kerktuin heeft de magnoliaboom zin om haar lente-tooi te laten zien.Voor wie niet mobiel is: bij deze een kiekje van een liefhebber van mooi stukje natuur. Wij hoeven daar niet eens ver voor de reizen. Dat heeft sir David Attenborough ook al ontdekt met zijn nieuwe serie vanaf de Engelse eilanden.  

.

Dit levensgrote bestek verraste me: opeens stonden deze vork en dit mes in de Renkumse winkelstraat. Had ik daar altijd aan voorbij gelopen? Ik denk dat deze kunst recent pas is geplaatst. Het is een mooie plek, vlak voor een heus etablissement met terras. Een reus kan nu ook komen eten.  

.

In de Sint Janskathedraal (’s Hertogenbosch) is het ook goed toeven. Vele ramen hadden prachtige glas-in-lood-tekeningen. Mijn oog viel ook op een project van/voor EHC (=eerste heilige communie). Ook hier is een grote groep kinderen nieuwsgierig naar de bijbelse verhalen  en rituelen: fijn.

.

De Grote Kerk in den Bosch werd in 2015 verbouwd. Zo wil de Protestantse gemeente ruimte bieden aan kerk en stad. Dankzij hun concept “open Kerk” kon ik zaterdag 18 maart even binnen wippen. Ik bewonderde een expositie van Anne van Buul (=”En de boom bloeit..”) en genoot van kleur in de kerk. Herkent u de regenboog?    

.

In Bennekom houdt men een parkeerplek vrij voor de dominee. Dat is lief bedacht. Nu wij het terrein aan de Utrechtseweg gaan herinrichten Zag ik zo’n bordje wel zitten! Wèl als een kadootje voor collega Koelewijn, om te laten zien dat hij tijdens zijn pensioen als voorganger welkom is.

Recent werd mij duidelijk gemaakt waar de Annaweg lag. Dat is een onverharde weg min of meer achter ons huis. Na twee jaar over ’s Heeren wegen rijden/fietsen, liep ik opeens door een steegje met een naam. Dat was voor mij iets nieuws: en voor u?
Kent u “de gedachtengang” al?

In Kopenhagen stond ik opeens oog in oog met een engel. Ze bivakkeerde in een Lutherse kerk. Wat ik leuk vond is dat ze veel aandacht had voor het orgel. Ze kijkt er vol overgave naar. Tja, engelen houden van muziek. Ze zingen zèlfs volgens Ajax-fans!

Ik was verbaasd door de tekst op het orgel. De Deense tekst ging aan mij voorbij, maar de Engelse uitleg zorgde voor het fronsen van mijn wenkbrouwen. Niet aanraken: hoe kan je dan geluid produceren voor gemeentezang?Ik kon het niemand vragen want de kerk was open zonder gastheer of gastvrouw.
Dit blijft dus een mysterie.

Ook Deense kerken worden verbouwd. Wij zagen in week 8 “Bob de bouwer” aan het werk. Dat maakt mij meteen nieuwsgierig naar onze verbouw: welke apparatuur staat er binnenkort in onze kerk? Maar vooral: hoe mooi en toegankelijk gaat het worden?  En wanneer gaan we de eerste keer kerken in de vernieuwde kerk.
De tijd zal het leren.

In het hoekje van Brasserie Emma stond dit kleine orgeltje verstopt. Zonder meetlint denk ik dat het ongeveer 40cm bij 60 cm “groot” is. Ik vroeg me meteen af wie dit muziekinstrument voor de bewoners van O.N.O bespeelt. Zou je dit als 50 plusser (nog) kunnen leren?

Met de veertigdagenkalender tel ik af naar Pasen. Devote woorden geven bezinning.Tijdens de dagelijkse boodschappen worden ook hints gegeven dat Pasen nadert. Dit wollige duo lacht alle shoppers toe. Meteen moet ik denken aan “het lam Gods”. Maar dat zal niet bij iedereen (meer) zo werken.

Het jaarthema van de PKN is “Aan tafel”. Dat Tafelen verbindt en verbroedert weer onze diaconie allang: het stamppotbuffet werd voor de 20^ste keer georganiseerd! Waar ik al 3 jaar enthousiaste verhalen over hoorde, mocht ik nu (eindelijk) aanschuiven en mee-eten. De winterse kost smaakte goed maar de verhalen van mijn tafelgenoten maakten het af. Ik ben benieuwd welke verrassing volgend jaar wordt geserveerd.

Een expositie over “gouden verhalen” die je als mens wil bewaren (=op papier) in de grote Dom te Utrecht raakte mij. Eén van de deelnemers aan dit project zag de natuur als bron van hoop. Wie nu de sneeuwklokjes en krokussen weer ziet of de  toverhazelaar bewondert, snapt deze uitspraak meteen.
Ja, de veerkracht van alles wat groeit en bloeit  laat mij anders de toekomst in kijken, zelfs nu er zoveel in de wereld speelt.

Bij de kerktuin aan de Kerkstraat zag ik een stukje Lente:de krokussen lieten al hun gezichtjes zien. Daar word ik blij van. Dat deze frêle bloempjes mooi moeten blijven snap ik: vandaar het bordje ernaast?

Bij mijn bezoek aan het Beekdal zag ik “vogels van verschillend pluimage”: Het was fijn kennis te maken met een paar verschillende bewoners. Vele van hen genieten van de gevederde vrienden die ze “live” zien smullen op de voertafel. En als ze weg zijn dan kan er nog een blik op hun gefotografeerde vriendjes geworden worden.Leuk idee van de verzorging: deze gekleurde diertjes vliegen niet weg. En: welke heeft u in de tuin?

Samen bidden, samen zingen met vogels vanuit verschillende kerkelijke nesten: Het kon 18 januari in de Rijnkapel tijdens de week van de Eenheid. Het thema was “Doe goed en zoek recht”, aangereikt door vrouwen uit Minnesota.
Dat gaf voldoende stof tot nadenken. Piano, orgel en gitaar deden muzikaal mee. De Bijbelse zin “En het was goed, zeer goed” past mooi bij dit heilige uur.
 

Wij horen van elkaar en via de kerkelijke media over de verbouw en inrichting van onze “kerk van de toekomst”.In Wolfheze pakt men het groots aan: ik schrok van deze “Open Kerk”. Op deze manier hoeven wij – geloof ik – niet te verbouwen.

Twee ondeugende pastores pakten de vlag van de kosteres af: samen maken we graag reclame voor het goede doel. Dat is een serieuze zaak, vandaar een serieus "smoel"

Mijn verbazing was groot toen ik bij een seniorenwoning op de schutting een poster zag van een nogal grote kerk.Kennelijk doet deze verbeelding de bewoner (m/v) aldaar wat. Ik vond het ook een mooi uitzicht: bijna echt!Wie ook naar een kerk wil kijken?
Tip: loop dan op zondagmorgen eens via de Utrechtseweg naar de kerk die opgebouwd is uit misbaksels.Iedereen is welkom, zowel witte - als zwarte schapen. Snapt u nu waarom de architect misbaksels gebruikte?

Voor ons werkgemeenschap Veluwezoom i.o kwam ik weer op bekend terrein: opeens kon ik bekende collega's uit DIeren weer groeten. Zij maakten al reclame voor Kerkbalans. Onze vlaggen worden binnenkort opgehangen: doet u weer mee voor uw kerk?
 

Op een zonnige dag werden de silhouetten van Maria en Jozef ook zichtbaar bij de kerk aan de Kerkstraat. Ik was blij verrast! Het licht valt nu vooral op Jozef. Misschien had hij het juist nodig. Was hij de eerste bonusvader?

Rouw, trouw of op zondag: voor elk moment is er een passend lied. Wat fijn dat we dan ook musici hebben die begeleiden. Vanaf oudjaar horen we een ander geluid: of een gereformeerd orgel anders klinkt dan een hervormd orgel, hoor ik graag.
Aan de organisten zal het niet liggen: zij spelen noot voor noot.

Opeens werd ik een voyeur bij drukke diakenen: het kerst-presentje werd per wijk klaargezet. Veel bollen met hoop. Massa productie met vele handjes voor een dierbare achterban!

Wie oplet ziet meer dan het puntje van z'n neus! Op weg naar de Kerk aan de Utrechtseweg zag ik een prachtige houten kerststal. Binnenkort start de kribbetjestocht: doet u ook mee? 

Op huisbezoek zie ik moeders  en deel ik soms ook info als moeder. Tijdens een gesprek ging het over een volwassen kind en eindigde het in de buurt van de voordeur bij dit bordje: wat een boodschap!

In Heelsum stond ik ineens oog in oog met de SInt. Toen ik beter keek zag ik dat het een hulpsint was. Zijn baard was te koop. Wie had dat ooit gedacht.

Er wordt heel wat versierd in onze regio: allebei de kerken hebben al een ster, de winkelstraat grossiert in lichtjes (boven je hoofd) en in tuinen gebeurt ook wat. Ik kijk mijn ogen uit: u ook?

Opeens klonk er engelenmuziek in de kerk. Kasper ter Horst maakte het gedenken op  Eeuwigheidszondag een beetje lichter. Zo kreeg leven en leven na de dood alle aandacht zonder weemoedigheid of zwaarte. 

Een mooi duo bakte ze bruin bij 't kerkje op de heuvel voor het goede doel. Dankzij de oliebollen was oud en nieuw opeens dichtbij. En dat terwijl de tijd toch al zo snel vliegt. Mijn klussers waren vooral blij met het (warme) lekkers van de twee kerstmannen. Ze werken meteen 2x zo snel!

Tijdens één van de wijkontmoetingen kwam Eva mee. Ze vergezelde haar moeder en genoot van alle aandacht.Wij genoten van haar: opeens voelden we ons kinderen van één Vader!
Wat heerlijk als generaties elkaar zien en ontmoeten. Dat kan gelukkig (weer) elke zondag.

Bij het koffie drinken ontmoeten we elkaar. Socializen doet ook de jongste jeugd. Een vrolijk kwartet genoot van buiten. Ouders zochten binnen naar hun volk: Dat was niet de juiste plek. De oudste van de vier kon er om lachen.

Wie de fiets pakt, ziet opeens veel meer. Op een billboard bij de bus werd Bijbelse reclame gemaakt.
Daar word ik blij van: het verhaal van de verloren zoon, de verloren munt en het verloren schaap mag gehoord worden.Dat mag trouwens ook “live” thuis aan tafel of buiten de deur als u vrienden of vreemden ontmoet.
Aarzel niet: we mogen allemaal getuigen van de goede Herder!

Op zondag 6 november vroeg het symbolisch bloemstuk  zonder woorden aandacht voor "ontvangen (uit Gods' hand) en delen (met elkaar).
Dat is deze maand een terugkerend thema: denk maar aan Sint Maarten en Sint Nicolaas.

Op de Beatrixschool trof ik een gigantisch boek aan: natuurlijk een restant van de KInderboekenweek. Maar ook daar wil men groen blijven denken, dus is het boek een aandenken van toen en een aansporing voor nu. Wat een slimme juffen en meesters! 

Soms gaat de tijd snel: je waant je dan opeens in een andere maand! Dan groeit het gevoel van vrede meteen. Maar als je de winkel uit bent is het meteen duidelijk: ik heb het mis, het is nog geen kerstmis!

Op onverwachte plekken kom je ze tegen en ontlokken een brede glimlach. Deze vrolijke steen was verstopt in een oud routepaaltje op een vergeten paadje in het Formerumer bos op Terschelling.

Bijdrage van Bart Pausma

Herfst

Iedereen ziet de herfst naderen. Bij de kerk is de herfst ook te voelen: de eikels laten ons soms op eieren lopen! Inmiddels zie ik dat vele van u de zomer hebben losgelaten. Dus elk seizoen heeft z'n charme.

Oogst

In de buurt van “Vendelier” zag ik na huisbezoek een mooi tafereel: zon op een druiventros.Het is bijna “kunst” te noemen. Opeens was in mijn hart dankdag geboren.Ook herinnerde ik opeens dat de dames van het symbolisch schikken het thema “Aan tafel” groots willen aankleden.

Wie op 25/9 druiven in de schikking ziet ........

Het is druk in de regio: ik zie veel groen (=soldaten) op straat. In Oosterbeek is Engels bijna de voertaal!Fijn dat we “de Bevrijding” op 17 september niet vergeten en blijven gedenken en vieren.
Dat doen de paarse baretten ook, op hun manier.

september 2022