De blik van ds. Quik

De Blik van ds.Quik en ook die van jou!

In Bennekom zijn genoeg winkels. Bij één van hen trof ik deze etalage. Een vlag met tekst helpt kinderen om een populair liedje te oefenen: “Sinterklaas kapoentje” (etc.). De slot zin is ook mooi: “Dank u, Sinterklaasje”. Dat heb ik afgelopen weekend ook luidkeels gezongen: mijn laarsje was gevuld. Ik was in “Buitenlust” gelukkig niet de enige

In deze regio met z’n vele bomen is de herfst altijd een bijzonder seizoen. Het laantje naar Doorwerth kleurt soms goud! Daar geniet ik van. Maar ook word ik stil van een trap van paddenstoelen. Wat is de natuur toch mooi. Ik snap waarom “de Klimaatmars” (= zondag 12 november 2023) wordt georganiseerd!  

In grote steden ontdek je ook pareltjes: soms waren dat versierde deuren, soms waren het hoge bomen in herfsttooi, soms waren dat architectonische hoogstandjes. En soms zit het in kleinere verrassingen. Wie het elektriciteitskastje heeft beschilderd weet ik niet maar het was een “eyecatcher”. In ieder geval een liefhebber van verf en heilige gebouwen.

Bijna alle kerken waren open in Hamburg op door-de-weekse-dagen. Het mooiste element vond ik het spontaan gemaakte vredeskruis (met stenen op de grond). Het lag vlak bij een banner met het vredesgebed van Franciscus (= Heer, maak ons werktuigen van uw vrede....”) Groot en klein luchtte zijn hart en plaatste een waxinelichtje: modern en toch gekoppeld aan de traditie van licht en gebed. Dat raakt mij!

Ik verbaasde me tijdens mijn vakantie over de grens. Ik zag al volop adventskalenders in allerlei soorten en maten (= met en zonder cadeaus). Ook de kerstbomen waren al present: als  grote “neppers” met gekleurde ballen in de winkel ter versiering en echte mini sparretjes bij deuren in sommige winkelstraatjes. Dat was even schakelen omdat ik nog uitkijk naar Sint. Gelukkig herken ik alle kerstfiguren nog wel: deze koningen  heb ik gegroet.

In mijn vakantie heb ik genoten van de voor mij nog onbekende omgeving. De stad Hamburg biedt veel: binnen (= musea / winkels) en buiten (= stad met pakhuizen / architectuur) ontdek je de geschiedenis van mensen door de eeuwen heen. Mijn Duits heb ik weer opgepoetst: bij echte Duitsers en bij deze engelen.

Het aangezicht van “buiten” verandert: de bomen laten blaadjes vallen en er komen weer vele herfstkleuren.Die zag ik ook al aan “de deur” verschijnen. Daar geniet ik van. Je zou bijna vergeten aan te bellen/kloppen.

Een eensgezind trio wist in onze winterkerk meteen wat ze na het zingen, bidden en luisteren wilden doen! Ze gaven kleur aan een maagdelijk wit papier. Hartjes lukte nog niet. Dus: eigen creativiteit in plaats van dominees input. Daar geniet ik van.  

Kunst zie je aan de muur in musea maar ook daarbuiten. Dat merkte ik in “big city” Rotterdam bij de Markthal. De architect bracht wonen en (ver)kopen samen. Ik sponsorde deze keer de winkeliers niet want ik keek vooral naar boven. Soms ziet het er daar kleurrijk uit: uit de kunst!  

In Bennekom bezocht ik een gemeentelid die daar revalideert na een opname in het ziekenhuis. Ik belandde achter een creatieve tafel en praatte terwijl de anderen met naald en draad bezig waren. Met de schaar kon ik nog wel behulpzaam zijn: ik maakte vleugels en een mondje voor meneer de uil! Het eindresultaat mag er wezen: een echte wijze vogel voor op de deur van de gemeenschapsruimte. Dat geeft vast “grote” ogen tijdens het bezoekuur.  

Sinds 7 oktober is het vlaggen lastiger. Als je de vlag van Israël ophangt ben je dan tegen de Palestijnen (of anders om)? Een oplossing is dan de Vredesvlag. De vlaggencentrale in Dokkum maakt weer veel nieuwe exemplaren omdat de vraag hoog is! Natuurlijk is deze alternatieve regenboogvlag ook nog een optie, een vlag die beklemtoont dat elk mens telt. Ik zag haar flink wapperen in Bennekom. Dat raakte me.

Ter kerke gaan bij mijn collega vind ik fijn. Er is veel te horen maar ook te zien. Dat laatste deel ik even met u als bezoeker van de website: Ik geniet van broers die elkaar omarmen tijdens het kinderpraatje. Het ging over “schipbreuk” maar ik dwaalde af door broederliefde: mooi!

In de maand Augustus werd mij een paar keer gevraagd of de kerk ging verbouwen. Men had een hoogwerker en stalen buizen op het parkeerterrein aan de Utrechtseweg gezien. Ik moest (nog) een “nee” verkopen. De steiger werd gebruikt voor de torenspits (die nu is verdwenen). De hoogwerker was voor het noodzakelijk ontmantelen van een (kwetsbare) oude boom. Ik reed er bijna tegenop toen ik na een vergadering ’s avonds naar huis ging. Gelukkig had ik goede koplampen.

Hollebolle Gijs roept in de Efteling om rommel en oud papier. Dat ruimt lekker snel op. Met het kerkelijk archief wordt een andere weg bewandeld: 8 ogen kijken, controleren en selecteren. Ik heb respect voor wat dit kwartet in hun vrije tijd doet. Daarom een ode richting deze  vier vrijwilligers: Dank je wel, merci en vielen Dank!  

Doordat ik gastpredikant was, was ik opeens dichtbij de zee, een dorp met het breedste strand van Nederland. ’s Avonds kleurde de zon prachtig roze, rood-oranje. Wat ik nog mooier vond was de raket ijs-actie: afval sparen, afgeven en dan een beloning! Volgens mij is dat voor elke generatie een koud kunstje (waar de natuur warm van wordt)!  

Geen rattenvanger van Hamelen maar een echte doedelzakspeler die iedereen op 16/9 in de juiste stemming bracht (naar het monument). Een mooie stoet volgde. Ik herken een paar gezichten: u ook? Het is goed dat we hen die voor onze vrijheid steden niet vergeten. Daarom vlag ik ook graag met u. 

De foto heeft Vereniging Oranjedag Heelsum gemaakt

.

De gemeente Renkum viert dit jaar feest. En bij dit feest hoort ook het kijken naar gemeentegrenzen. In de loop der jaren is er veel gebeurd, o.a bij mij in de straat. Vroeger hoorde de koninginneklaan bij Doorwerth. Dat wist u vast. Voor wie het niet (meer) wist zijn nu overal oude grenzen getrokken: mooi geel is niet lelijk!

.

In het open monumenten weekend wordt in heel Nederland aandacht gevraagd voor prachtige panden: deze keer 2x een stop aan de Koninginnelaan.  De blik is gezet op ’t kerkje op de heuvel en op “Buitenlust”. Het bord bij ’t hek spreekt over verkoop aan een particulier in 2021. U weet natuurlijk wel wie. Ook stond er subtiel genoteerd: “Dit pand is niet te bezichtigen”. Gelukkig maar want we zijn binnen nog niet op orde/klaar.

.

Ondanks de zomerse temperaturen zag ik toch een roze wolk. Naast de kerk landde eind augustus een ooievaar.Dat zorgde voor dankbare ouders en een blije grote zus. Gelukkig kwam baby Anne in het goede nest. Ik was nog even bang dat de kerktoren bestaande uit misbaksels (en sinds kort zonder hoogste punt) gebruikt zou worden voor een landing. Mijn wijze les: denk meer aan de Bijbelse woorden. Dus ik herhaal voor u en voor mij:  “vreest niet”

.

De eerste zondag van September was ik te gast in een bijzonder Gods’ huis: “een plaatje” met veel aandacht voor het Woord/woord! Misschien kan de commissie inrichting (=van de kerk van de toekomst) daar ook nog eens over nadenken: hoe vul ik mijn muren? Dat kan met kleur, met Kunst maar ook met citaten!  Ik wens ze veel succes.

.

De uitverkoop is volop gaande. Winkeliers willen het zomerse goed graag kwijt. Dat zag ik begin September ook in Renkum. Meestal staan er dan dames(pas)poppen volop in het zicht. Nu ontmoette ik heel veel collega’s van Adam! Ze stonden er niet aanstootgevend bij. Dat is trouwens bij sommige Eva’s in de etalage anders: soms is er een “a change of mind” nodig!

.

In Brielle beklom ik met vrienden de kerktoren. Het uitzicht was ondanks de bewolking mooi. Voordat ik de vele traptreden sportief ging scoren zag ik deze twee bordjes.  Ik was het meeste geraakt door het advies van de luisterlijn. De combi van beide bordjes op de pilaar vond ik wel verrassend. De burgerlijke gemeente strooide met feiten. De kerkelijke gemeente deelde haar hart!  

.

.

.

Een tussenstop op weg naar Bergen (=Noorwegen) bracht ons in Hamar. In het ijspaleis (=”Vikingskipet”) waar Hollandse boys ooit records neerzetten, keken wij binnen rond. Het was er koud, maar tevens warm omdat herinneringen aan de Olympische Spelen meteen boven kwamen borrelen. Ook tegen een superschaats konden we maar één ding zeggen: ongelofelijk.

.

.

.

In Noorwegen zijn ze slim: ze maken van iets nuttigs meteen iets moois. Op vele plekken zag ik dat de putdeksels kunstwerkjes waren (geworden). Dat vind ik nu slim bedacht. In Furnes zag ik deze variant met stadsgezicht. Twee keer een blik waardig: daar en hier. Ook dat is slim! 

.

.

.

Kerken blijven op vakantie ook mijn aandacht trekken. Ik ga ze graag van binnen bewonderen. Tijdens één van deze bezoekjes werd ik blij: oud (=kanseltrap) werd aangevuld door nieuw (=papieren vlinders)! Een leuke levendige touch dankzij de plaatselijke kinderen: gaaf.

.

.

.

Een dagje Amsterdam liet mij ook langs het Holocaust monument gaan. Eén oogopslag maakte mij stil: veel jonge mensen kregen immers géén toekomst. Ik denk dat u bij “deze blik” ook even stil wordt!

.

.

.

In Amsterdam is veel te zien en te beleven. Daar kwam ik recent weer achter. Een concert in de Arena is een belevenis. Maar ook als je rondwandelt in het centrum valt je het één en ander op. Eigenlijk is de hoofdstad helemaal niet zo “heidens”: kijk maar naar het straatnaambordje!

.

.

.

Wie zelf bijna jarig is, ziet meteen wanneer andere bewoners verjaren. In de Kastanjelaan kon de buurt er niet omheen: een vrolijke “Abraham” stond in de voortuin. Deze (variant) is zeker 50 jaar jong te noemen, toch?

.

.

.

Al eerder kwam de ladder “de blik” binnenvallen. Nu een kijkje vanuit Schotland op de Jacobsladder! Wie het bijelboek Genesis kent, weet precies “wat” en “hoe”. En anders is het nog na te lezen. De ladder startte (in mijn geval) op een heuvel en ging van hoog naar laag: “afdalen” moet je letterlijk en figuurlijk leren.

.

.

.

Dankzij een schots uitje komt de blik nu uit Edinburgh. Daar was een “Pride-Parade”: een (op)tocht met veel “regenboog-kleding”. Ook de kerken lieten zien wat belangrijk is: God houdt van alle mensen (wie je ook bent of wil zijn)! Dat vond ik een mooi getuigenis midden in de stad en nu graag met u deel.

.

.

.

Op het Europaplein liep ik tijdens de voorbereiding van de startzondag tegen heleboel mensen aan. Ze vertelden via een fotoreeks iets van hun ervaringen. Het zette mij meteen aan het denken: wie kan de cirkel van geweld doorbreken? Ik denk: “Wij” (met z’n allen!)

.

.

.

Een paar weken na Pinksteren zag ik deze auto. Het was een klein model met een bijzondere nummerplaat. Ik moest meteen erg glimlachen: “tongen als van vuur” (=Handelingen 2) en “Vonkje”. Dat past wel bij elkaar. Is de rijder een christen of zit het anders? Ik weet het niet, maar het blijft een mooi “gezicht”(=auto)

.

.

.

Je hebt heilige huisjes en (sinds kort bij mij om de hoek) ook boekenhuisjes. Het is leuk om te zien wat mensen in dit mini-bibliotheek zetten. In dit huisje stond  iets voor jong en voor oud: goed idee. Wie een boek leest, gaat op reis. En: wie gaat reizen neemt een boek mee. Want van boeken heb je nooit genoeg!  

.

.

.

Deze week kreeg ik een bekende Psalm (die al veel mensen heeft gedragen) op een andere manier onder ogen.De foto toont u wat ik recent dus op huisbezoek zag. Verschillende woorden uit de psalm hebben een eigen kleur gekregen die samenvalt met een kraal uit de armband. Zo kan je opeens “overal” de inspirerende woorden van (koning) David nazeggen en “voelen. Ik vind het een vondst van Stichting “Open Doors” die bij de verkoop van deze armband meteen sponsorgeld binnenkrijgt. Toch even googelen.

.

.

.

In Spankeren en Brummen hadden we een bad. Daarvan genoot ik als moeder van vanwege onze kleine kindere en heel soms ook zelf. In Heelsum heb ik het blauwe bad van Rehoboth nog 1x geprobeerd. Bij onze verhuizing naar “nummer 20” was dit plezier voorbij. Nu kan ik het buiten proberen: wie weet?  

.

.

.

Dankzij de snuffelmarkt staat er een extra bordje op een bijzonder kruispunt. Normaal wordt er alleen de weg gewezen naar de speelboerderij (=leven) en naar de begraafplaats (=dood). Gelukkig bood de markt een rustige aanblik: er werd niet op “leven en dood” gekocht of verkocht. Dat is soms wel eens anders!

.

.

.

Dankzij de snuffelmarkt staat er een extra bordje op een bijzonder kruispunt. Normaal wordt er alleen de weg gewezen naar de speelboerderij (=leven) en naar de begraafplaats (=dood). Gelukkig bood de markt een rustige aanblik: er werd niet op “leven en dood” gekocht of verkocht. Dat is soms wel eens anders!

.

.

.

Dankzij mijn oudste zoon heb ik oog gekregen voor de boer, boerderij en “zaaien, maaien en oogsten”. En daarvoor hoef ik niet eens ver van huis. Achter ’t Kerkje op de heuvel ligt een mooi stukje land met prachtige rijtjes. Wie daar “live” gaat kijken ziet te zijner tijd wat er groeit en bloeit. Ik heb mijn loopje gevonden.

.

.

.

In de kerk aan de Kerkstraat  lees en preek ik zondag 4 juni over de weduwe en profeet Elia uit 1 Koningen 17:“Het kan niet op” zingen de kinderen. Via het poppenspel van Mies en Max horen we over delen. Dat raakt me nu opeens nog meer als ik met eigen ogen in Overweide zie wat er klaar staat voor hen die niets hebben. Wat mooi dat we deze zondag nèt een extra inzameling hebben voor de Voedselbank met shampoo artikelen: toeval? 

.

.

.

Tijdens onze wandelingen door het Renkumse buitengebied kwamen wij weer heel veel paardenbloemen tegen.Dat doet ons meteen denken aan het Pinksterverhaal. Jarengeleden werd dit verhaal eens gebruikt voor de kinderen. De paardenbloem verandert in een pluizenbol. Als je ertegenaan blaast dan verspreiden zich de pluisjes.Net als de Geest van God nà Pinksteren doet in de verspreiding van de Hoop die wij mogen hebben.

Met dank aan Tineke Borger

.

.

.

Een mooie boodschap trof ik aan toen ik de deuren voor (het kerkbezoek van) groep 7 en groep 8 van de Beatrixschool ging openen. Dat was een leuke verrassing. Bij deze bedank ik de maker (m/v): wie zou dat nu zijn?Tik me maar (op zondag) op mijn schouder........

.

.

.

De kramen op de Lentebazar lieten huisvlijt zien. Polsbandjes werden gemaakt en er waren ook (gehaakte) engeltjes te koop. Creatieve dames en kinderen wonen er in mijn gemeente. Zelf vroeg ik me nog af wie de witte doopjurk had gemaakt die naast Overweide in het kledingrek hing. Dat hoor ik nog graag. De laatste dopeling was vast een jongen, gezien de blauwe strik!  

.

.

.

Op de curiosa-kraam zie je van alles. Het ene item is nog mooier dan het andere. Mijn oog zag opeens een groepje witte figuren die bij een kerststal horen. Ja, in Renkum was op de Lentebazar Jezus te koop. Dat is nog eens bijzonder mooi nieuws.

.

.

.

De kerk aan de Kerkstraat is niet meer nieuw voor mij. Toch werd ik 13 mei verrast! Ik zag opeens het bordje “kassa” hangen. Was dat voor de Lentemarkt of hing het er misschien al langer? De baas van de boeken memoreerde dat dit bordje oude papieren had en altijd op een Bazar werd opgehangen.  Natuurlijk: soms draait het om geld, maar gelukkig niet altijd.  Gods’ Woord is “om niet”,  het Evangelie stipt ook  zoiets als “pro deo” aan. Vele helpers op de markt kenden dit principe ook: hulptroepen, bedankt.

.

.

.

In de oude toren van de (Betuwse) St. Annekerk  kwam ik onderweg naar de consistorie de vlag tegen. De driekleur lag sinds 5 mei op een dressoir te drogen. Soms loop je tegen de lamp en soms tegen iets anders (moois).Ik was in ieder geval verrast als gastpredikant.  Natuurlijk vond ik het wel slim aangepakt van de kosteres!

.

.

.

Gedenken

Op 4 mei was er in de RK-kerk (O.L. Vrouwe ten Hemelopneming) en op het Europaplein een moment van gedenken. Een Stille tocht bracht ons van de ene plek naar de andere plek. Halverwege de Achterdorpstraat stopten we bij de "Stolperstein" voor Betje en Esther Cohen. Beide Joodse zussen woonden daar net voor de oorlog en moesten in de oorlog vluchten. Toen ze nergens meer konden schuilen liepen ze samen de Rijn in. Hun dramatische verhaal is een levensverhaal waar je stil van wordt. Daarom is het goed steeds 't verleden serieus te nemen en herinneringen op te halen.  Zó blijven we onthouden dat vrijheid nooit vanzelfsprekend is. En sinds november 2022 getuigen ook twee stenen zonder woorden.

.

.

.

Voor rouwbezoek en voor een zondagse eredienst was ik opeens 2x binnen een week in Eck en Wiel. Dit Betuwse dorp liet weer veel bloesem zien. Het kiekje getuigt ervan in de verte. Wat ik onthouden heb van toen (1994-1998) is dat elk seizoen zichtbaar werd. Dat is aan de Veluwezoom echt minder. Daar valt vooral de lente en de herfst op!    Ik genoot dus opeens even van “de goede oude tijd!” Dat krijg je als je grijze haren hebt.

.

.

.

Koning Willem Alexander zet zich al 10 jaar in als (landelijk) “verbinder”. De gemeente Renkum viert haar 100 jarig bestaan en schuift ook het woord “verbinden” naar voren. Wat vind ik het mooi dat zowel koning als burgermoeder de traditie van de (wereldwijde) kerk met “boeien en binden” navolgt. Daar eet ik graag een gebakje op.

.

.

Wie goed kijkt ziet dat op “nummer 20” 2x reclame wordt gemaakt voor de Lentebazar. Zo’n evenement mag niemand missen, dus: “Komt allen”! Maar ook: “Kijk en koop”! Op z’n Engels: “Save the date” (12/13 mei)

.

.

Uw fotograaf trof in Renkum een verraste, dankbare en blije onderdaan met lintje. Harm Wezel heeft er sinds vandaag voorgoed een extra lachrimpel bij! Wij feliciteren allen die onder valse voorwendselen richting gemeentehuis zijn ontvoerd. Overal werd het glas geheven en klonk het “3x hoera”.

.

.

Drie van de 3000 lintjes vielen in Heelsum. Omdat het de koning had behaagd was er 26/4 in de namiddag een receptie voor Jannie en Bert Keukenkamp. Met dit gedecoreerde paar werd geproost. En weer was het goed toeven in 't kerkje op de heuvel.

.

.

Wie op zondag deze Hummer aan de Utrechtseweg ziet staan, denkt meteen dat de kerk een bijzondere kerktaxi heeft geregeld. Het zou wat zijn als we onze (minder mobiele) kerkganger(s) in stijl thuis zouden ophalen. Misschien moeten we eerst proefdraaien of het bevalt, voordat we tot de aanschaf overgaan.

.

.

Tijdens de stiltewandeling (8-4-2023) deden we ook “de Jozeph” aan. Natuurlijk dachten we aan de gebeurtenissen van Pasen.Via het interieur had ik een eureka moment: het evangelie (=zie: kruis) vraagt om verkondiging (zie:  bakfiets). Zou ik niet net zoals Paulus meer “on the road” moeten zijn? Dan wil ik wel nog een “opgepimpte” variant met wielen. Misschien kan ik hier nog eens met Jeroen en Lianne over sparren.

.

.

Op Witte Donderdag speelt de kleur wit de hoofdrol. Dat is ook te zien via de schikking. Zonder woorden weten we meteen dat deze bijzondere dag "goed", "vreugdevol" en "heilig" is.
Inderdaad: "De tafel van samen" is heel rijk dankzij onze lieve Heer.

.

.

Delft heeft haar Vermeer en pronkt met hem. Gelukkig heeft Heelsum ook “”oude meesters”! Nu de lente weer is gearriveerd heeft het schilderij naast ’t Kerkje op de heuvel weer een update gekregen. Wat fijn dat “onze” schilder in zijn tijd ook oog had voor de seizoenen! Bovendien zijn kerk en kasteel in een oogopslag te zien. Dat kan alleen op deze manier.

.

Een wandeling met een gemeentelid zorgde niet ver van huis voor dit kiekje. Met de lente voor de deur beleef ik opeens toch de mix van “oud” en “nieuw”. De bloesem toont ons nieuw leven en toekomst. De zwarte wagen verwijst terug in de tijd. Normaal heb ik dit gevoel vooral 31 december.  

.

Al jaren ben ik op Palmzondag in Naarden Vesting om de “Matthäus Passion” bij te wonen. De zingende evangelist nam me helemaal mee in het grote verhaal van Jezus. Ik bewonder opeens Bach nog meer dan vorige jaren.  De grote Kerk met de beschilderde plafonds trekt ook de aandacht van het oog. Deze keer viel mij via een gouden zangbord het woord “catechismus” op. De traditie om dit leerstuk elke zondag te behandelen is in onze kerk verdwenen. Misschien toch iets om over na te denken.

.

Bible Basics laat ons in de Veertigdagentijd nadenken over "Wie", "Wat" en "Waar". Vandaag voeg ik spontaan "Waarheen" toe: "Waarheen leidt de weg die wij moeten gaan?" Voor sommigen is gewoon het pad in Renkum-Heelsum. Andere van ons zetten juist voetstappen elders op de wereld.
Mooi dat onze lieve Heer zich overal laat vinden!

.

Op een gewone “door-de-weekse-dag” bracht een wandeldate mij in het bos. Ik werd opeens verrast door kleine puntmuts mannetjes.  Gelukkig wist mijn collega – omdat hij wel eens opa speelt – dat hier kabouters resideren!Wist u dat zij ook de was ophangen? De foto is het bewijs: ik zie, ik zie ...

.

Met alle commissies “Groene kerk” (of “Groen leven”) dachten we na over ons programma in zomer en najaar.We willen graag elkaar inspireren en halen zelf inspiratie uit alledaagse dingen, maar ook recent verschenen boeken.Met deze blik snapt u wel wat ons bezig houdt:  wanneer is geld goed en wanneer niet meer? Onze uitnodiging volgt later in de tijd.Had u trouwens al ontdekt dat op onze kerkelijke website  een “groene” pagina is gekomen: daar staat ook alle info over “groene kerk”!

.

Wie de zondagse bezoekjes aan de kerk aan de Kerkstraat mist, moet nu zeker even om dit Gods’ huis heen lopen. In de kerktuin heeft de magnoliaboom zin om haar lente-tooi te laten zien.Voor wie niet mobiel is: bij deze een kiekje van een liefhebber van mooi stukje natuur. Wij hoeven daar niet eens ver voor de reizen. Dat heeft sir David Attenborough ook al ontdekt met zijn nieuwe serie vanaf de Engelse eilanden.  

.

Dit levensgrote bestek verraste me: opeens stonden deze vork en dit mes in de Renkumse winkelstraat. Had ik daar altijd aan voorbij gelopen? Ik denk dat deze kunst recent pas is geplaatst. Het is een mooie plek, vlak voor een heus etablissement met terras. Een reus kan nu ook komen eten.  

.

In de Sint Janskathedraal (’s Hertogenbosch) is het ook goed toeven. Vele ramen hadden prachtige glas-in-lood-tekeningen. Mijn oog viel ook op een project van/voor EHC (=eerste heilige communie). Ook hier is een grote groep kinderen nieuwsgierig naar de bijbelse verhalen  en rituelen: fijn.

.

De Grote Kerk in den Bosch werd in 2015 verbouwd. Zo wil de Protestantse gemeente ruimte bieden aan kerk en stad. Dankzij hun concept “open Kerk” kon ik zaterdag 18 maart even binnen wippen. Ik bewonderde een expositie van Anne van Buul (=”En de boom bloeit..”) en genoot van kleur in de kerk. Herkent u de regenboog?    

.

In Bennekom houdt men een parkeerplek vrij voor de dominee. Dat is lief bedacht. Nu wij het terrein aan de Utrechtseweg gaan herinrichten Zag ik zo’n bordje wel zitten! Wèl als een kadootje voor collega Koelewijn, om te laten zien dat hij tijdens zijn pensioen als voorganger welkom is.

Recent werd mij duidelijk gemaakt waar de Annaweg lag. Dat is een onverharde weg min of meer achter ons huis. Na twee jaar over ’s Heeren wegen rijden/fietsen, liep ik opeens door een steegje met een naam. Dat was voor mij iets nieuws: en voor u?
Kent u “de gedachtengang” al?

In Kopenhagen stond ik opeens oog in oog met een engel. Ze bivakkeerde in een Lutherse kerk. Wat ik leuk vond is dat ze veel aandacht had voor het orgel. Ze kijkt er vol overgave naar. Tja, engelen houden van muziek. Ze zingen zèlfs volgens Ajax-fans!

Ik was verbaasd door de tekst op het orgel. De Deense tekst ging aan mij voorbij, maar de Engelse uitleg zorgde voor het fronsen van mijn wenkbrouwen. Niet aanraken: hoe kan je dan geluid produceren voor gemeentezang?Ik kon het niemand vragen want de kerk was open zonder gastheer of gastvrouw.
Dit blijft dus een mysterie.

Ook Deense kerken worden verbouwd. Wij zagen in week 8 “Bob de bouwer” aan het werk. Dat maakt mij meteen nieuwsgierig naar onze verbouw: welke apparatuur staat er binnenkort in onze kerk? Maar vooral: hoe mooi en toegankelijk gaat het worden?  En wanneer gaan we de eerste keer kerken in de vernieuwde kerk.
De tijd zal het leren.

In het hoekje van Brasserie Emma stond dit kleine orgeltje verstopt. Zonder meetlint denk ik dat het ongeveer 40cm bij 60 cm “groot” is. Ik vroeg me meteen af wie dit muziekinstrument voor de bewoners van O.N.O bespeelt. Zou je dit als 50 plusser (nog) kunnen leren?

Met de veertigdagenkalender tel ik af naar Pasen. Devote woorden geven bezinning.Tijdens de dagelijkse boodschappen worden ook hints gegeven dat Pasen nadert. Dit wollige duo lacht alle shoppers toe. Meteen moet ik denken aan “het lam Gods”. Maar dat zal niet bij iedereen (meer) zo werken.

Het jaarthema van de PKN is “Aan tafel”. Dat Tafelen verbindt en verbroedert weer onze diaconie allang: het stamppotbuffet werd voor de 20^ste keer georganiseerd! Waar ik al 3 jaar enthousiaste verhalen over hoorde, mocht ik nu (eindelijk) aanschuiven en mee-eten. De winterse kost smaakte goed maar de verhalen van mijn tafelgenoten maakten het af. Ik ben benieuwd welke verrassing volgend jaar wordt geserveerd.

Een expositie over “gouden verhalen” die je als mens wil bewaren (=op papier) in de grote Dom te Utrecht raakte mij. Eén van de deelnemers aan dit project zag de natuur als bron van hoop. Wie nu de sneeuwklokjes en krokussen weer ziet of de  toverhazelaar bewondert, snapt deze uitspraak meteen.
Ja, de veerkracht van alles wat groeit en bloeit  laat mij anders de toekomst in kijken, zelfs nu er zoveel in de wereld speelt.

Bij de kerktuin aan de Kerkstraat zag ik een stukje Lente:de krokussen lieten al hun gezichtjes zien. Daar word ik blij van. Dat deze frêle bloempjes mooi moeten blijven snap ik: vandaar het bordje ernaast?

Bij mijn bezoek aan het Beekdal zag ik “vogels van verschillend pluimage”: Het was fijn kennis te maken met een paar verschillende bewoners. Vele van hen genieten van de gevederde vrienden die ze “live” zien smullen op de voertafel. En als ze weg zijn dan kan er nog een blik op hun gefotografeerde vriendjes geworden worden.Leuk idee van de verzorging: deze gekleurde diertjes vliegen niet weg. En: welke heeft u in de tuin?

Samen bidden, samen zingen met vogels vanuit verschillende kerkelijke nesten: Het kon 18 januari in de Rijnkapel tijdens de week van de Eenheid. Het thema was “Doe goed en zoek recht”, aangereikt door vrouwen uit Minnesota.
Dat gaf voldoende stof tot nadenken. Piano, orgel en gitaar deden muzikaal mee. De Bijbelse zin “En het was goed, zeer goed” past mooi bij dit heilige uur.
 

Wij horen van elkaar en via de kerkelijke media over de verbouw en inrichting van onze “kerk van de toekomst”.In Wolfheze pakt men het groots aan: ik schrok van deze “Open Kerk”. Op deze manier hoeven wij – geloof ik – niet te verbouwen.

Twee ondeugende pastores pakten de vlag van de kosteres af: samen maken we graag reclame voor het goede doel. Dat is een serieuze zaak, vandaar een serieus "smoel"

Mijn verbazing was groot toen ik bij een seniorenwoning op de schutting een poster zag van een nogal grote kerk.Kennelijk doet deze verbeelding de bewoner (m/v) aldaar wat. Ik vond het ook een mooi uitzicht: bijna echt!Wie ook naar een kerk wil kijken?
Tip: loop dan op zondagmorgen eens via de Utrechtseweg naar de kerk die opgebouwd is uit misbaksels.Iedereen is welkom, zowel witte - als zwarte schapen. Snapt u nu waarom de architect misbaksels gebruikte?

Voor ons werkgemeenschap Veluwezoom i.o kwam ik weer op bekend terrein: opeens kon ik bekende collega's uit DIeren weer groeten. Zij maakten al reclame voor Kerkbalans. Onze vlaggen worden binnenkort opgehangen: doet u weer mee voor uw kerk?
 

Op een zonnige dag werden de silhouetten van Maria en Jozef ook zichtbaar bij de kerk aan de Kerkstraat. Ik was blij verrast! Het licht valt nu vooral op Jozef. Misschien had hij het juist nodig. Was hij de eerste bonusvader?

Rouw, trouw of op zondag: voor elk moment is er een passend lied. Wat fijn dat we dan ook musici hebben die begeleiden. Vanaf oudjaar horen we een ander geluid: of een gereformeerd orgel anders klinkt dan een hervormd orgel, hoor ik graag.
Aan de organisten zal het niet liggen: zij spelen noot voor noot.

Opeens werd ik een voyeur bij drukke diakenen: het kerst-presentje werd per wijk klaargezet. Veel bollen met hoop. Massa productie met vele handjes voor een dierbare achterban!

Wie oplet ziet meer dan het puntje van z'n neus! Op weg naar de Kerk aan de Utrechtseweg zag ik een prachtige houten kerststal. Binnenkort start de kribbetjestocht: doet u ook mee? 

Op huisbezoek zie ik moeders  en deel ik soms ook info als moeder. Tijdens een gesprek ging het over een volwassen kind en eindigde het in de buurt van de voordeur bij dit bordje: wat een boodschap!

In Heelsum stond ik ineens oog in oog met de SInt. Toen ik beter keek zag ik dat het een hulpsint was. Zijn baard was te koop. Wie had dat ooit gedacht.

Er wordt heel wat versierd in onze regio: allebei de kerken hebben al een ster, de winkelstraat grossiert in lichtjes (boven je hoofd) en in tuinen gebeurt ook wat. Ik kijk mijn ogen uit: u ook?

Opeens klonk er engelenmuziek in de kerk. Kasper ter Horst maakte het gedenken op  Eeuwigheidszondag een beetje lichter. Zo kreeg leven en leven na de dood alle aandacht zonder weemoedigheid of zwaarte. 

Een mooi duo bakte ze bruin bij 't kerkje op de heuvel voor het goede doel. Dankzij de oliebollen was oud en nieuw opeens dichtbij. En dat terwijl de tijd toch al zo snel vliegt. Mijn klussers waren vooral blij met het (warme) lekkers van de twee kerstmannen. Ze werken meteen 2x zo snel!

Tijdens één van de wijkontmoetingen kwam Eva mee. Ze vergezelde haar moeder en genoot van alle aandacht.Wij genoten van haar: opeens voelden we ons kinderen van één Vader!
Wat heerlijk als generaties elkaar zien en ontmoeten. Dat kan gelukkig (weer) elke zondag.

Bij het koffie drinken ontmoeten we elkaar. Socializen doet ook de jongste jeugd. Een vrolijk kwartet genoot van buiten. Ouders zochten binnen naar hun volk: Dat was niet de juiste plek. De oudste van de vier kon er om lachen.

Wie de fiets pakt, ziet opeens veel meer. Op een billboard bij de bus werd Bijbelse reclame gemaakt.
Daar word ik blij van: het verhaal van de verloren zoon, de verloren munt en het verloren schaap mag gehoord worden.Dat mag trouwens ook “live” thuis aan tafel of buiten de deur als u vrienden of vreemden ontmoet.
Aarzel niet: we mogen allemaal getuigen van de goede Herder!

Op zondag 6 november vroeg het symbolisch bloemstuk  zonder woorden aandacht voor "ontvangen (uit Gods' hand) en delen (met elkaar).
Dat is deze maand een terugkerend thema: denk maar aan Sint Maarten en Sint Nicolaas.

Op de Beatrixschool trof ik een gigantisch boek aan: natuurlijk een restant van de KInderboekenweek. Maar ook daar wil men groen blijven denken, dus is het boek een aandenken van toen en een aansporing voor nu. Wat een slimme juffen en meesters! 

Soms gaat de tijd snel: je waant je dan opeens in een andere maand! Dan groeit het gevoel van vrede meteen. Maar als je de winkel uit bent is het meteen duidelijk: ik heb het mis, het is nog geen kerstmis!

Op onverwachte plekken kom je ze tegen en ontlokken een brede glimlach. Deze vrolijke steen was verstopt in een oud routepaaltje op een vergeten paadje in het Formerumer bos op Terschelling.

Bijdrage van Bart Pausma

Herfst

Iedereen ziet de herfst naderen. Bij de kerk is de herfst ook te voelen: de eikels laten ons soms op eieren lopen! Inmiddels zie ik dat vele van u de zomer hebben losgelaten. Dus elk seizoen heeft z'n charme.

Oogst

In de buurt van “Vendelier” zag ik na huisbezoek een mooi tafereel: zon op een druiventros.Het is bijna “kunst” te noemen. Opeens was in mijn hart dankdag geboren.Ook herinnerde ik opeens dat de dames van het symbolisch schikken het thema “Aan tafel” groots willen aankleden.

Wie op 25/9 druiven in de schikking ziet ........

Het is druk in de regio: ik zie veel groen (=soldaten) op straat. In Oosterbeek is Engels bijna de voertaal!Fijn dat we “de Bevrijding” op 17 september niet vergeten en blijven gedenken en vieren.
Dat doen de paarse baretten ook, op hun manier.

september 2022